Edith Piaf la vie en rose 1954

"La Vie en rose" zou men wel kunnen bestempelen als een chanson de signature van de Franse chansonnière Édith Piaf.



Piaf bracht het lied uit in 1946. De tekst was van Piaf zelf, en de muziek was van "Louiguy" (Louis Gugliemi). In de periode van optimisme zo kort na de Tweede Wereldoorlog groeide het lied uit tot een publiekslieveling. En dat is tot op heden nog steeds het geval. Zo is het nummer jaar in jaar uit te vinden in de Radio 2 Top2000 met als hoogste positie nr 778 in 2002 en als llaagste nr 1480 in 2014.

Van het lied bestaan verscheidene covers zoals van de Jamaicaanse Grace Jones uit 1977. In Nederland werd het in 2005 uitgebracht door Wende Snijders.

Concert de Veste

Op maandagavond 22 december heeft het Bolsterkoor een Kerstoptreden verzorgt in verpleeghuis de Veste Brakkenstein. In de Veste  wordt onder meer somatische zorg geboden aan mensen, veelal ouderen, met een chronische lichamelijke aandoening.Het repertoire waaierde uiteen van klassiek, zoals G.F. Handel's "Joy to the World" tot het meer populaire genre zoals "So this is Christmas" van John Lennon, Let it snow, onder andere bekend van Sinatra en de meezinger van José Feliciano "Feliz Navidad". De toehoorders waren er zeer over te spreken.

Repetities

De repetitiedata voor de eerste helft van 2015 zijn - behoudens incidentele verschuivingen - de volgende:

• 12 en 26 januari
• 9 en 23 febr
• 9 en 23 maart
• 13 en 20 april
• 18 mei
• 1, 15 en 29 juni

Kooravonden

De reservering van de Bolster is geregeld voor het koor.

De resterende kooravonden van dit seizoen zijn nu - zoals we dat hadden gepland - maandag 16 en 30 juni.

Tot ziens allemaal

Kerst Inn 2014

Vanmiddag heeft een ensemble van ons koor - deze keer als representant van Ursula's muziekschool - een prima geslaagd optreden verzorgd tijdens de Kerst Inn in gemeenschapshuis de Wieken te Molenhoek. Niet alleen wijzelf maar zeker de ook aanwezige burgemeester Gradisen van Mook en Middelaar waar Molenhoek onder valt waren zeer te spreken over onze zangkunst, getuige zijn twitterberichtje:

Repetities 2014

In de rechterkolom staan nu de nieuwe repetitiedata voor de eerste helft van 2014

Kerst-inn Molenhoek 2012

Hieronder beelden van het concert dat we afgelopen jaar gaven tijdens de Kerst-inn in Gemeenschapshuis De Wieken in Molenhoek.

Voor degenen die - net zoals ik - onvoldoende geduld kunnen opbrengen om te kijken naar chocomel slurpende kindjes en de toespraak van de burgemeester: wij beginnen op 2'43"

Repetities

We hebben de repetitiedata voor de periode na de zomervakantie tot het eind van het jaar vastgesteld. Je kunt ze vinden in de kolom aan je rechterhand.

Verplaatsing repetitie

De geplande repetitie van 27 mei a.s. komt te vervallen. Daarvoor in de plaats staat nu een repetitie gepland op maandag 3 juni 2013. Tijd en plaats zoals gebruikelijk.

Nkosi Sikelel iAfrika

Nkosi sikelel' iAfrika (Heer, zegen Afrika) is een van de twee liederen waaruit het volkslied van Zuid-Afrika is samengesteld. Het begin van het lied is geschreven en gecomponeerd in het Xhosa in 1897 door Enoch Sontonga, schoolmeester op een Methodistische missieschool in Johannesburg. De overige coupletten in Xhosa werden in 1927 toegevoegd door de dichter Samuel Mqhayi. 
Het lied werd populair als kerklied, maar werd later ook op politieke bijeenkomsten gespeeld als strijdlied tegen de apartheid. In 1994 werd het samen met Die Stem van Suid-Afrika het officiële volkslied van Zuid-Afrika. In 1997 werd een nieuw officieel volkslied vastgesteld, waarvan de eerste twee coupletten afkomstig zijn van Nkosi sikelel' iAfrika.

Hieronder de uitvoering door the Soweto Gospel Choir.

En voor wie mee wil zingen is hier de tekst:

Nkosi sikelel’ iAfrika
Maluphakanyisw’ uphondo lwayo,
Yizwa imithandazo yethu,
Nkosi sikelela, thina lusapho lwayo.

Morena boloka setjhaba sa heso,
O fedise dintwa le matshwenyeho,
O se boloke, O se boloke setjhaba sa heso,
Setjhaba sa South Afrika – South Afrika.

Uit die blou van onse hemel,
Uit die diepte van ons see,
Oor ons ewige gebergtes,
Waar die kranse antwoord gee,

Sounds the call to come together,
And united we shall stand,
Let us live and strive for freedom,
In South Africa our land.

Luisteren

Onze dirigente stelde vanavond voor om eens te luisteren naar Sure on this shining night van Samuel Barber en naar Cantique de Jean Racine van Gabriel Faure. Bij deze stellen we ze aan je voor:

Kerst in Molenhoek

Afgelopen zaterdag 22 december zong (een ensemble uit) het Bolsterkoor op de Kerst-inn in gemeenschapshuis de Wieken te Molenhoek. Het optreden vond plaats onder de naam: Kerst meezing-ensemble van Kunst- en Muziekschool "Fantasia", Molenhoek. Het klonk prima, zo vertelde men ons.
Er zijn ook filmopnamen gemaakt en mocht ik die de komende dagen nog vinden dan wordt dat ook nog geplaatst.

Kerstoptreden

Zaterdag 22 december zal een ensemble uit ons koor de Kerst Inn van Muziekschool Molenhoek opluisteren met gezang. Verzamelen om 15.30 op de Hof. Kledingadvies: een combinatie van rood en zwart.

Behalve een aantal liederen uit ons reguliere repertoire brengen we ook enkele kerstliedjes ten gehore zoals:

Bobby Helms - Jingle Bells Rock

e&gt

Frank Sinatra - Let It Snow
;

Charlotte Church & Placido Domingo - Oh Holy Night


Jose Feliciano - Feliz Navidad


John Lennon - So this is Christmas

Leuk:

Meezingen?

Repetities

Na de vakantie starten de repetities op maandag 3 september. Vervolgens iedere twee weken; verschuivingen i.v.m. schoolvakanties voorbehouden.
Wanneer de definitieve data bekend zijn komen ze zoals te doen gebruikelijk in de kolom rechts te staan.

Op weg naar Istanbul

Op zaterdag 16 september was de Kastanjehof het toneel van een rommelmarkt. De opbrengst (op dit moment ruim € 1900,-) komt ten goede aan het project Op weg naar Istanbul van Noud Dirks. Noud is met twee paarden onderweg naar Istanbul en hoopt op die manier € 100.000,- op te halen voor kankerpreventie.

De organisatie van de rommelmarkt was in prima handen bij Wilma en bij koorlid Annet. Daarnaast waren ook tal van andere leden van ons koor betrokken bij de rommelmarkt. Namens Annet hartelijke dank daarvoor.

Op de website opwegnaaristanbul.nl kun je ook nog een uitgebreid verslag bekijken van deze dag van de hand van Kris Dirks. Kris - de dochter van Noud - nam onder meer de cheque in ontvangst en was verder druk bezig met het schminken van kinderen zoals op deze foto:

Sur le pont d'Avignon

LE PONT D'AVIGNON door FOJOWA 

Avignon is een stad in het zuiden van Frankrijk met een kleine 100.000 inwoners. In de 14de eeuw was het de zetel zetel van de Paus geweest, het kent een pauselijk paleis dat hedem tem dage gewoon te bezoeken is en heeft net ten noorden van de stad een klein maar wereldberoemd wijngebied: Chateauneuf du Pape.

Door de stad stroomt de Rhône en over die rivier zijn natuurlijk verschillende bruggen gespannen. Eén van die bruggen is de 12de eeuwse Pont Saint-Bénezet en dat is dus de brug uit het bekende Franse kinderliedje. De rivier die onder de brug stroomde zorgde regelmatig voor beschadigingen en de brug moest vaak worden gerepareerd en herbouwd. In de 17de eeuw kreeg men in de gaten dat dat eigenlijk onbegonnen werk was en gaf men de strijd op. Tegenwoordig is nog maar een kleine 200 meter over maar oorspronkelijk was het een bouwwerk van 899 meter lengte en telde het 22 bogen. 
In het midden van de Rhône ligt een eiland, het Île de la Barthelasse. Onder een van de brugbogen op het eiland was eertijds een café gevestigd waar altijd druk gedanst werd en naar verluidt zou in de 15de eeuw de tekst dan ook “Sous le pont d’Avignon, l’on y danse” zijn geweest.


Het tegenwoordige kinderliedje is een dans waarvan verschillende variaties bestaan.
Zo wordt er tijdens het refrein in paren gedanst (variatie: jongens en meisjes hand in hand linksom dansend in een cirkel)

Bij de coupletten gaat men als volgt te werk 
(zie ook de afbeelding hiernaast):

• Les beaux messieurs font comme ça – de heer maakt een buiging naar de dame
• Et puis encore comme ça – en tilt vervolgens zijn hoed op
• Les belles dames font comme ça – dames maken een beleefdheidsbuiging naar de ene
• Et puis encore comme ça – en vervolgens naar de andere kant
• Les soldats font comme ça - salueren
• Les cordonniers font comme ça – zie de afbeelding voor de rare beweging van de schoenmaker
• Les blanchisseuses font comme ça – wrijf de zeep over de was
• Les musiciens font comme ça – viool spelen

The Rose

The Rose is een film van Mark Rydell uit het jaar 1979 over een zelf-destructieve rockzangeres gespeeld door Bette Midler. Het verhaal is losjes gebaseerd op het leven van Janis Joplin en zou oorspronkelijk Pearl geheten hebben, naar de bijnaam en het laatste album van Joplin. De familie van Janis Joplin gaf daar echter geen toestemming voor zodat men wat meer fictieve elementen in het verhaal bracht en op zoek ging naar een nieuwe titel en dat werd dus The Rose.

De soundtrack van de film wordt gezongen door Bette Midler (1 dec. 1945, Honolulu Hawaii), die ook de hoofdrol Mary Rose Foster speelde waarmee zij een Oscar nominatie  in de wacht sleepte en een Golden Globe won. The Divine Miss M. Had in 1980 een wereldhit met de titelsong The Rose. Hier haar uitvoering tijdens de show van Oprah Winfrey in 1995:




Bette Midler moet nogal gesteld zijn geweest op dit nummer want het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad voordat het in de film terechtkwam. Amanda McBroom, de schrijfster van het nummer, vertelt daar op haar website over:

Ik reed op een middag in 1977 of zo op de snelweg en luisterde naar de radio. Ik hoorde toen een liedje "Magdalena", gezongen door Leo Sayer. Ik werd getroffen door een zinnetje uit de tekst dat me niet meer losliet "Your love is like a razor. My heart is just a scar".
Ik hield van die tekst en tijdens het rijden kwam de gedachte in me op of ik het niet eens met wat meer sentiment zou kunnen. Jong als ik was dacht ik bij de liefde helemaal niet aan een scheermes. Maar wat dan?
Plotseling was het net alsof iemand een venster in mijn hoofd opende waardoor de woorden naar binnen stroomden. Ik reed sneller en sneller naar huis om ze niet te vergeten. Thuis aangekomen stormde ik naar binnen langs verbijsterd kijkende honden, katten en echtgenoot. IK ging aan de piano zitten en tien minuten later was The Rose er.
Ik riep George,mijn man, de kamer in en speelde het voor hem. Hij luisterde en zei rustig tegen mij: "Je hebt gewoon een nieuwe standaard geschreven" Ik protesteerde en zei dat enkel vrienden het ooit zouden horen (dit was lang voor ik mijn eerste plaat had opgenomen). Hij zei: "Let op mijn woorden, er zal iets gaan gebeuren met dit nummer."
Een paar jaar later zei een jonge songwriter en vriendin, Michele Brourman tegen me "Luister. Er komt binnenkort een film "The Rose" uit. Ze zijn nog op zoek naar een titelsong en toen dacht ik aan dat liedje van jou; mag ik dat aan hen voorstellen?" Ik had toen nog nooit echt geprobeerd om dit nummer ook maar ergens in te dienen want ik beschouwde mezelf nog niet als een songwriter in die tijd. Dus ik zei dat het goed was.
Zij stelde het nummer aan de producenten voor, maar die vonden het helemaal niets. Ze vonden het saai en het was zeker NIET de rock and roll die zij in gedachte hadden. Het kwam op de afgekeurde stapel terecht maar Paul Rothchild, de music supervisor van de film en producer van Janis Joplin albums, trok het er weer uit en vroeg de producers om het te heroverwegen. Ze zeiden weer nee en hij mailde het toen naar Bette. Die vond het wel een goed nummer waardoor het uiteindelijk toch in de film is terechtgekomen en het mijn leven voorgoed veranderd heeft.

Sloop John B

"Sloop John B" is een liedje dat voornamelijk bekend geworden is in de versie van The Beach Boys. Het is verschenen op het in 1966 juitgebrachte albuim Pet Sounds. De geschiedenis van het nummer gaat echter veel verder terug, namelijk naar het begin van de vorige eeuw als een Caraïbische traditional.

De John B zou een oude sponsduikersboot zijn geweest waarvan de bemanning bekend stond om hun vrolijke en uitgelaten gedrag wanneer ze aan wal waren. De boot zou rond 1900 ernstig beschadigd zijn geraakt en gezonken in Governor’s Harbour in Eleuthera op de Bahama’s. Op bijgaande foto de boten van de sponsduikersvloot in Nassau rond 1900.
Het liedje "The John B. Sails" dook voor het eerst op papier op in 1917 in de roman Pieces of Eight van de Amerikaanse schrijver Richard Le Gallienne met de volgende tekst: 
     Come on the sloop John B.
     My grandfather and me,
     Round Nassau town we did roam;
     Drinking all night, ve got in a fight,
     Ve feel so break-up, ve vant to go home.
     (Chorus)
     So h'ist up the John B. sails,
     See how the mainsail set,
     Send for the captain—shore, let us go home,
     Let me go home, let me go home,
     I feel so break-up, I vant to go home

In 1927 verscheen het liedje in The American Songbag, een uitgebreide en immens populaire bloemlezing van folksongs van Carl Sandburg (1878-1967). Deze Amerikaanse schrijver, dichter en uitgever won tot drie keer toe de Pulitzer Price. Hij was ook een fervent verzamelaar van folksongs en geldt als de eerste Amerikaanse urban folk zanger die tijdens zijn lezingen en poezievoordrachten ook liederen zong, zichzelf begeleidend op gitaar. 
Sandburg vermeldde dat hij het lied kende via John McCutchen (cartoonist uit Chicago) en zijn vrouw Evelyn die ook nog wisten te vertellen dat het nummer in de loop der tijd bijna de waardigheid van een volkslied rond Nassau had gekregen.  
De versie van Sandburg’s wijkt nauwelijks af van die in de roman Pieces of Eight van Le Gallienne maar kent weer wel een extra couplet:
     De poor cook he got fits,
     Tro' 'way all de grits,
     Den he took an' eat up all o' my corn!
     Lemme go home, I want to go home!
     Dis is de worst trip since I been born!
Overigens heeft Le Gallienne dit couplet wel al eerder gepubliceerd published in zijn artikel "Coral Islands and Mangrove-Trees" in Harper's Magazine  van december, 1916 op pag. 82.

De bekende Amerikaanse folklorist Alan Lomax bracht in 1935 de verzameling Deep River of Song uit waar het nummer onder de titel "Histe Up The John B Sail" deel van uitmaakte. Het werd gezongen door de Cleveland Simmons Group op Old Bight, Cat Island, Bahamas, juli 1935. Van deze uitvoering kwam ik op Youtube een filmpje tegen met alleen geluid. Dat geluid heb ik gebruikt voor een diavoorstelling met afbeeldingen van begrippen en figuren die in de tekst hierboven voorkomen.

Tot slot nog een uitvoering uit het begin van de 50er jaren van John B. Sails (Wreck of the John B.) door een andere artiest van de bahama’s: Blake Alphonso Higgs ook bekend als The Bahamian Blind Blind Blake.

Update
In mijn iTunes bestanden kwam ik nog een uitvoering tegen door Anne Soldaat (gitarist van Darryll Ann en momenteel in de band van Tim Knol). Het maakt deel uit van het Traditionals project van In A Cabin With waar een groep muzikanten enige tijd met elkaar in een afgesloten ruimte doorbrengen om een album tot stand te brengen dat je vervolgens (gratis) kunt downloaden op deze website. Op het Traditionals album is ook Will The Circle Be Unbroken te horen in een schitterende uitvoering van de Fries / Nijmeegse Singer/songwriter Lea Kliphuis die behalve in de muziek (soms) ook actief is achter de bar van Nijmeegs oudste café In De Blauwe Hand.